Wilskracht en macht
(44724 )
Wilskracht en macht
Je kent de verhalen van naasten en de media, maar je moet er zijn om het te voelen en te ervaren.
Ik probeer je kort mee te nemen in vier dagen Alpe d'HuZes
Mijn broer en ik gingen namens team Wielrenforum maandagavond richting Bourg d'Oisans.
We kwamen dinsdag vroeg in de morgen aan, zetten de tent op en gingen al snel voor de 1e keer omhoog
om te voelen hoe het ook alweer is om af te zien.
Iedereen heeft een verhaal, wij fietsen voor Mechteld , de schoonzus van mijn broer die getroffen is met deze vreselijke ziekte.
Gelukkig gaat het weer wat beter door haar stamcel transplantatie.
Mijn broer fietst tevens voor Vincent, hij fietste vorig jaar nog mee. Mijn broer heeft van hem een bolletjestrui gehad met Alpe d' HuVijf. Hij is voornemens en gebrand om dit jaar zes keer naar boven te gaan.
Woensdag was een regenachtige dag, we zitten op de camping La Piscine, hier was ook de NOS uitzending.
Ik had slecht geslapen in de tent, want mijn nieuwe luchtbed was lek en ik werd op de grond wakker.
Je praat met mede kampeerders en merkt al snel dat het moraal hoog zit, want iedereen heeft een verhaal en je luistert aandachtig met een brok in je keel.
's Avonds nog even de fietsen controleren en bandenspanning op peil brengen, ploft het ventiel bij mijn broer.
Ook dat nog!
Donderdagochtend, de wekker staat op 4:00 uur maar ik ben al wakker om 3:30, wederom op de grond.
Mijn schoonzus is 's nachts gearriveerd met de kinderen om ons aan te moedigen en te verzorgen.
De start is om 4:30 en er wordt gestart in vakken. We vertrekken als laatste van de camping om 5:00, maar
je moest er al zijn om 4:00 om vroeg te kunnen starten, maar dit keer hebben we wel geluk.
We mochten starten in de achtste groep, slechts tien minuten gewacht.
De eerste keer gingen mijn broer en ik gezamenlijk omhoog, mijn broer heeft twaalf marathons gelopen en ooit naar Spanje en Italie gefietst, daarnaast is hij ook nog 17 kilo lichter, kortom het wiel houden na bocht 21 was geen optie net als het opgeven.
Bij het naderen van bocht 7 zie je alle kaarsjes branden bij het kerkje met de meest pakkende teksten.
Ook de teksten op de spandoeken in diverse bochten grijpen je bij de keel, het wordt een emotionele dag.
Ik was boven in 1,30 min. De afdaling was met vrieskou zo'n 2 graden en de zon komt langzaam op en reflecteert in de eeuwige sneeuw.
Ik rust een uur en de tweede keer ben ik boven in 1,45 min. Het is inmiddels 11:00 uur en ik ben al twee keer boven geweest. Ik voel me goed en het streven is 4 keer.
De mensen stromen van alle kanten richting de berg en het begint te leven. Je voelt de saamhorigheid.
In iedere bocht staan de mensen klaar om je te helpen en te verzorgen. Ze reiken eten, drinken of sponzen aan.
Alles om te helpen om de top te halen.
Bij de tent stop ik me vol met krentenbollen, eierkoeken en repen.
Ik rust een uur, bidon vullen en ik ga voor de derde keer omhoog.
Ik neem in bocht 7 even de tijd om wat foto's en video's te maken.
Het ging mis toen ik bij bocht 4 aankwam, ik voelde het kloppen in mijn hamstring in mijn linkerbeen.
Nog voor dat deze sprong ben ik afgestapt om mijn been te strekken en te masseren.
Alle spierolie en magnesium wat ik gebruikt heb heeft niet veel geholpen.
De bochten beginnen onderin bij bocht 21 tot bocht 0 boven in Alpe d'Huez.
Ik heb een half uur rust genomen eer ik de laatste vier bochten inging.
Ik zie wielrenners met zwembandjes op de helm geplakt met foto's, namen en teksten en ik schiet vol.
Ik herpak mezelf en denk, ik hoef maar 1 dag pijn te leiden, niet zeuren en doorzetten.
Door veel staand te trappen en over te compenseren weet ik mijn hamstring te ontzien en ben ik boven gekomen.
Ik had de schik aardig te pakken, maar 3 keer omhoog was geen optie! Ik moest en zal 4 keer omhoog.
Wat als de wilskracht groter is dan de pijn?
Ik neem mijn rust in de tent en probeer de boel los te wrijven, maar ik voel de knoop zitten.
Ondertussen komt mijn broer voor de vierde keer beneden en maakt zich klaar voor de vijfde keer.
Welke idioot gaat er nu een berg op fietsen met een kloppende hamstring?
Met lood in mijn schoenen ga ik omhoog, mijn schoonzus had er geen vertrouwen in dat het zou lukken en wachtte bij de tent.
In bocht 21 voelde ik hem alweer, maar opgeven is geen optie. Ik heb een kwart van de bergrit staand geklommen om mijn spier aan te spannen en te strekken.
In bocht 10 heb ik rust genomen en in bocht 4, maar ik heb hem uit gefietst zonder een meter te lopen.
Vol emotie kwam ik over de finish. Ik wil iedereen bedanken die mij die dag vleugels heeft gegeven.
Ik ben trots op mijn prestatie en die van mijn broer, die hem 6 keer heeft beklommen.
Een bijna onmogelijk prestatie, zeker in de tijdspad die hij kreeg.
De laatste klim heeft hij maar een kwartier rust kunnen pakken, hij moest zich ook nog omkleden om voor 18:00 over de start te komen.
Hij heeft de 6e keer zijn bolletjestrui van Vincent aangetrokken en hiermee gefinisht
Broer je bent een kanjer en ik ben trots op je prestatie.
Peter